Ooievaars en libellen

Elke dag is weer anders. En ieder hotel heeft zo zijn eigen gebruiken. Al dan niet gaan zitten waar je wil bij het ontbijt, de koffiemachine bedienen, de uitgang of de lift vinden. Iedere keer weer een mini avontuurtje. Neem nu die duivelse koffiemachine. Telkens weer zie je mensen struggelen op zoek naar hun portie ochtendcafeïne. De zjat staat ofwel te ver of niet ver genoeg met als resultaat: alvorens nog maar 1 ding te hebben gegeten of gedronken, wordt er al gemorst. Of erger nog, iemand wil dolgraag een tasje van die espresso machine en drukt op de startknop en dan loopt er enkel warm water in dat schattige tasje. Vervelend als je niet door hebt dat je eerst een capsule moet inwerpen. Mijn strategie bestaat eruit om steevast een overzichtelijk plaatsje te veroveren in de eetruimte en op die manier te achterhalen hoe het wel en hoe het zeker niet moet. 
Het ontbijt kon er dit keer wel mee door. Eieren of spek was nog net iets teveel gevraagd maar die dag komt nog wel...
Iets voor 10 u zit ik in het zadel en peddel richting zuiden. Het landschap gaat echt nooit vervelen. Ook al lijkt het allemaal op elkaar, elk plekje heeft zijn charme. Wie ook steevast van de partij zijn, zijn de vliegjes. Miljarden gevleugelde mini helikoptertjes kruisen geregeld mijn pad. Sommige raken verstrikt in mijn armhaar en een enkele snoodaard moet zonodig in mijn mond verdwalen. Ogen dicht en slikken voor het vaderland. Gratis proteïnen!
De weg loopt langzaam omhoog, koeien links en rechts van me die rustig grazen, een libelle komt langszij gevlogen en volgt me gedurende verschillende honderden meters. Misschien is het wel een soort van spion voor buitenaards leven. In elk geval, ik weet nu dat een libelle geruime tijd tegen 27,5 per uur kan vliegen. 
Er moet hier ergens iets zijn dat aantrekt tot vissen kweken. Overal zijn hier vijvers waar blijkbaar deze geschubde waterbeesten worden verwekt. Een ideaal rondhangoord voor reigers. Zowel witte als grijze exemplaren zijn overal te bespeuren. En dan ineens is daar ook een ooievaar familie. Of twee families, wie zal het zeggen. Ze waren in elk geval met z’n vieren en kuierden rustig door een weiland. Heerlijk om deze reusachtige gevleugelde kinderleveranciers zomaar tegen te komen.
Het laatste gedeelte van mijn ritje gaat nog ferm bergop. En er is zowaar een bergprijs op de top. Eentje met mijn naam erbij en al. Ware het niet dat de i een r moet zijn. (zie foto) En alsof dat nog niet genoeg beloning was, word ik getrakteerd op een schitterend zicht met Lyon op de achtergrond.  
Hotel MOODz in Pont Eveque heeft een klein gezellig en rustig zwembadje. Zo rustig dat ik het gehele complex voor mij alleen heb. Zalig! De receptioniste was trouwens ook zalig, erg vriendelijk en ze heeft zelfs mijn vuile was gewassen en te drogen gehangen.
Aangezien er in dit dorpje enkel 1 eetgelegenheid is, staat er vanavond pizza op het menu. Hebben ze hier toch ook wel hamburgers zeker. Met spek! Lamakomme!

110 km
27,5 avg
4.00 u
779 hm