Hot hot hot

Hotel Médiéval is best mee met z’n tijd. Er is zowaar airco op de kamer. De badkamer is best wel wat gedateerd maar goed, het water stroomt uit de kraan en de handdoeken voelen zacht aan. De ontbijtruimte is zelfs vrij modern en gezellig. Wel groot voor 1 persoon... Enkel het brood heeft wat middeleeuws. Het is in elk geval geen stokbrood van vandaag. Of misschien is het wel de bedoeling dat je dit Frans brood als zwaard gebruikt...
Er wordt 33 graden voorspeld vandaag! Voldoende vocht naar binnen moffelen is dus de boodschap!
Het eerste stuk van mijn traject gaat over ‘la voie bleue’, het is er lekker rustig en een paar leuke bruggetjes over de zijrivieren van de Rhône zorgen voor wat afwisseling. (Zie video’s) Als het rustig is, raak je al snel de focus kwijt. Hopla, ineens is er dan zo’n wortelstuk, een stukje asfalt dat omhoog geduwd is door wortels. Ongeconcentreerd wat in het rond kijkend, glijd ik met mijn beide handen van het stuur. Met wat geluk komt het net niet tot een valpartij... 
Vloeken deed ik ook toen de RouteYou me voor de zoveelste keer weer ns op een stuk onverhard stuurde. 
De tijd vliegt en de kilometers razen voorbij. Hoog tijd om even halt te houden. Jonquieres lijkt daar op het eerste zicht de geschikte plaats voor. Bij ‘Chez Anna & Seb’ bestel ik een cola en een Perrier. Anna vertelt me dat alles hier dicht is, zelfs geen bakker waar er iets te rapen valt. Met een beetje medelijden reikt ze me een zakje chips aan. Ik dank beleefd en zeg haar dat ik iets met suiker wil waarop ze prompt een zak speculaas tevoorschijn tovert. Dit kan ik nu niet meer weigeren. Als ik me goed en wel op haar terrasje tegenover het gemeentehuis genesteld heb, roept ze me toe: “Blijf rustig zitten zolang je wil, ik ga sluiten!” En daar zit je dan met je cola en je Perrier en een paar stukken speculaas :))
Ik vervolg mijn route met mn rits van mn truitje wijd open om voor wat afkoeling te zorgen. Plots voel ik dat er me iets steekt. Dat heb je natuurlijk als je alles wijd openzet. Op je schouderblad aan je vleugeltjes is er zo een plekje waar je met je handen niet bijkan. Wel, daar heeft dat onding me dus gestoken. Eigen schuld zeker...
Alvorens mijn slaapplaats in ‘Le Thor’ op te zoeken, doe ik mezelf in dit pittoreske dorpje nog tegoed aan een drankje en een stuk taart in een restaurantje op de markt. Moet ik reserveren voor vanavond te dineren mevrouw? Nee meneer, we bereiden enkel tijdens de middag eten. Lap, dat wordt dan weeral pizza. Want dat is het enigste dat hier ‘s avonds geopend is.
De b&b is dan weer wel een meevaller. Eerst mijn was doen in de wasmachine die ter beschikking is en dan zal een ligstoel in de grote tuin met zwembad mijn namiddag vullen.
Morgen gaat het richting Les-Salles-sur-Verdon.

95 km
3.17 u
29 avg
326 hm