Neuves Maisons

Een nieuwe dag. Een nieuwe fietsroute die wacht. 
Als ik ontwaak rond de klok van 8 schijnt het zonnetje reeds volle bak. Vanuit de ontbijtruimte kan ik het water zien verdampen onder de stralen die de grote vuurbol spreidt over de Moezel. Het is een schitterend tafereel en het lijkt wel of deze grote rivier samen met mij langzaam wil wakker worden om er vervolgens vol tegenaan te gaan.
Mijn fietskledij is alvast weer helemaal droog. Gisteren uitgesjoempt in de lavabo met wipp express en dan te drogen gehangen op de chauffage. Wellicht was het daarom vannacht zo pokkewarm op de kamer... 🙄
Iets voor 10 u is de Canyon helemaal opgezadeld en zijn we klaar voor een nieuw ritje. De Route You heeft iets ineen gebokst van 147 km langs voornamelijk vlakke wegen, enkel na 10 km volgt een fikse helling en op het einde nog een klimmetje alvorens Neuves Maisons te bereiken.
Hoe schoon is dees seg! Gedurende 130 km bol ik langs de oevers van de Moezel. Soms zelfs tussen verschillende waters tussenin. Dat alles onder een helblauwe hemel. Met natuurlijk de bijhorende fauna en flora. Nu en dan prijkt het riet hoog langs de kanten en dan rijd ik weer door een prairie met in de verte zicht op de Moezel. Nooit tevoren zag ik op 1 dag zoveel verschillende soorten watervogels als vandaag.
De Fransozen hebben dat goed gedaan, kilometers lange bewegwijzerde fietspaden. Heel ver weg van het gewone verkeer. Regelmatig komen er fietsers van de andere richting en dan wordt er gegroet. Een vriendelijk knikje of een voorzichtig handje. Een klein beetje zoals de bikers maar dan braver. Een paar keer kom ik een medeziel met kabassen aan z’n vehikel tegen. Dan groeten we elkaar vanzelfsprekend een tikkeltje uitbundiger. 
Iets na 12 u krijg ik een hongertje. Natuurlijk valt er net dan niks te bespeuren om te eten. Tot opeens een vissersrestaurantje uit het niets opduikt. Niet twijfelen en attakeren. De kaart is vrij simpel: een dagmenu en verder niks. Dat wordt dus steak met patatten. Ideaal voor tijdens het fietsen 🙈
Nog 20 km te gaan. Tot nu toe had ik de wind aan mijn zijde, nooit echt in het nadeel en soms zelfs een beetje in de rug. Maar dan, ter hoogte van Nancy, moet ik rechtsaf. Recht op ne muur. Eentje van 19%! Dat is puffen met ontplofte benen. Tot overmaat van ramp, wordt de weg ook nog eens onverhard. Ik weiger echter om terug te keren en gelukkiglijk was het asfalt slechts voor even op. Ik bevind mij op bekend terrein. Een paar maanden geleden reden we met de Tjoepers hier ook al eens door foret de Haye, weliswaar in tegenovergestelde richting. Lange rechte wegen door een uitgestrekt bos waar geen verkeer is toegelaten. Dat moet deze das ook geweten hebben. Een luizenbol met een grote witte streep op zijn rug kwakkelt een beetje lui en onbezonnen de weg over.
Neuves Maisons is een doordeweeks Frans dorp met alles erop en eraan. Hier kan ik mijn was doen in de plaatselijke wasserette. Het restaurantje tegenover mijn hotel is wel top. 
Een prima dag was het. Laat de rest maar komen!

147 km
5.25 u
27 avg
697 hm