Klimmersbenen vergeten...

Thai zijn over het algemeen kleine en pezige kereltjes. Uitzonderingen bevestigen de regel maar ne grote dikke ben ik tot nu toe nog niet tegen gekomen, hetzelfde geldt trouwens voor de vrouwen, dito lengte en omvang. Je zou dus denken dat ze aangenaam zachte matrassen hebben op hun bedden om met hun pakweg 50 kg op te smijten. Not! Ongelofelijk hoe beenhard die dingen zijn, de logica ervan ontgaat me volledig maar ik kan je verzekeren dat als je jezelf erop neerploft zoals je dat thuis zou doen, je gegarandeerd er een blauw plek aan overhoudt. Soit, afgezien van de matras, had ik vannacht de beste kamer tot dusver, mooi, groot, nieuw, proper, goedkoop, airco, tv... Des te minder toeristen in de buurt, des te gunstiger de prijzen van de accomodaties zijn, good for me ;) Twee verdwaalde Duitse homo's op ne scooter (fel zicht zu, precies of ze deden het ervoor) tafelden gisteren naast me en dat was het dan, geen enkele andere farang te bespeuren. Na de toch wel drukke en ook toeristische toestanden in CM, is dit weer een verfrissende afwisseling. Fris mag je ook wel letterlijk nemen, net geen 20 graden, een groot verschil met wat zich afspeelt op lager gelegen gebieden. De voorbije nacht geslapen als een appeltje, steeltje omhoog. 
Het weer lijkt op deze 1ste maart weeral ideaal om te fietsen, hopelijk met net iets minder niveauverschillen tijdens de geplande rit naar Khun Yuam, de benen en het lichaam zijn precies ni 100 % gerecupereerd. Bidons gevuld met water en sprite, ook nog een 1,5 liter fles extra meegenomen om niet voor onverwachte verrassingen komen te staan. En dat bleek achteraf een goed plan, niet al te veel dorpjes tegen gekomen de eerste kilometers. Mijn tempo is tergend traag, waar ik voor vreesde, komt ook uit, een hoop klimwerk voor de boeg. Gelukkig is er Dimitri Vegas & Licky Micky die opzwepende beats spelen op de podcast in m'n oortje, hands in the air motherfuckers, brullen ze. Zal ni voor bibi zijn, heb zo al last genoeg om ni omver te vallen tegen 4 km/u op alweer een kaske, zeg maar kas, van 14 %. Massa's duimen weer die de hoogte in gaan telkens er een motobike passeert, hmm, dat belooft weer ni veel goeds... De zon is vandaag erg van de partij, ze brandt op mijne knikker als ik soms zigzaggend over de steile beklimmingen kruip. Af en toe vergezeld een strontvlieg me op mijn calvarietocht, zonder twijfel denken ze dat er een stuk rottend vlees naar omhoog raffelt, ne stervende mol die zich weigert te geven. De ORS doet goed z'n werk, overal zijn er zoutranden te bespeuren op m'n zwarte shirt, komaan snul, blijven duwen, straks wacht er ne frisse Chang bier. Toegegeven, het speelde al meermaals door m'n hoofd om zo ne scooter te vragen voor een zetje te geven, eventjes aanhangen zouden de benen zeer op prijs stellen. Of ne pick-up laten stoppen en paard en ruiter in die bak stoempen om zo de volgende loodzware helling, die nu toch al een paar km duurt, op te raken. Vooralsnog wint de fierheid het van de zwakheid en even later volgt een welgekomen afdaling. Maar aangezien die ook steil zijn duren die niet zo lang, het gaat overigens verbazend snel op korte tijd, precies ne losgelaten windhond met ne vuurpijl in z'n hol. 72 per uur max vitesse, zo kan ie wel weer...
Ondertussen reeds 5 u onderweg, lijf is leeg en de benen protesteren, zal ergens een slaapplaats moeten improviseren. En daar zul je het hebben, iets wat op een guesthouse lijkt! Amazing, helemaal in the middle of nowhere.  Na slechts 57 km maar wel bijna 2000 hm houd ik het vandaag voor bekeken. Een soort van bungalow met een geweldig zicht over de vallei van een dorpje genaamd Huai Phak op een hoogte van 1000 m, daar gatem zijn knoken laten rusten. M'n kamer is niet veel soeps, niet gepoetst na de vorige bezoeker, vuilbak vol, gebruikte zeep in de badkamer en de lakens lijken ook niet zuiver. No prob, de douche heeft warm water en ik heb een slaapzak bij me, goed om de spinnen van m'n lijf te houden want de bodem bestaat uit wat tegen elkaar gekletste planken met serieuze spleten tussen, de nagels puilen uit de vloer. Ik wou avontuur, wel, avontuur heb ik gekregen en I love it!
Juist zowaar enkele farangs ontmoet, jonge mensen die hier gedurende zes maanden verblijven om een studie te maken over olifanten, elk zijne meug...
Conclusie: mijn klimwerk wordt beloond met waanzinnige uitzichten, datzelfde klimwerk had ik toch wel een tikkeltje onderschat, 't is te zeggen, had geen flauw benul waar ik aan begon...
Een voldaan man groet jullie en hopelijk heb ik jullie weer kunnen vermaken met mijn belevenissen. 
De rit van vandaag: 

http://https://connect.garmin.com/modern/activity/1069088611