Ergens rond Pai in de bergen

Wanneer worden de beste plannen gesmeed? Juist, tussen pot en pint, al waren het gisteren flesjes, flessen van nen halve liter. Zit ik daar op een kruk aan een hippiebarretje en komt ineens Sint-Petersburg naast me neer gestreken. Het is een eerder bleke, met een tot aan de enkels lange witte rok en een goed gevuld topje met diepe decolleté, Russische verschijning. Ze praat vlotjes Engels met dat typische spionaccentje dat je wel eens hoort in James Bond films. De gebruikelijke backpackerskennismaking dient als intro: van waar ben je, hoe lang reis je rond, waar ben je al geweest en waar ga je nog naartoe? "Met de fiets he", zegt ze, dan moet je zeker ook eens in Rusland komen rondtoeren, in de zomer is het er aangenaam vertoeven en de prijsverhoudingen zijn nagenoeg vergelijkbaar met Thailand. Ok, genoteerd, iemand interesse om me te vergezellen?
Rond middernacht speelt het live bandje zijn laatste nummer en even later komt de politie voorbij om zeker alles en iedereen te laten ophouden met feesten. 
De volgende ochtend nog vlug langs de 7 eleven voor wat water en een snackje om onderweg tijdens de trekking naar binnen te spelen. Achter in de pick-up maak ik kennis met Willem en Leoniek, een Nederlands stel van tegen de dertig, binnen zit nog een Koreaans koppel. Met z'n vijven plus de gids, Chao, gaan we voor 2 dagen en 1 nacht de jungle in. Het is erg warm en het tempo ligt vrij laag, het loopt dan ook steil omhoog door de akkers in de blakke zon, later in de schaduw onder de bomen. Omdat de tocht vrij lastig is, wordt er weinig gesproken, totdat de Koreaanse een helse krijs laat, met haar barbieschoenen middenin ne buffelstront gelopen.
Tegen de middag tovert de gids een zakje rijst tevoorschijn, hij vult het met water uit een beekje, om straks te koken bij de lunch roept ie. Temidden van een bamboebos ligt iets wat lijkt op een put met asresten, our kitchen for today gebaart Chao met een brede smile. "Hoe gatem da klaarspelen?" vraag ik me af, nergens ne pot of een pan te bespeuren. Eerst een vuurtje maken, op ne wip en ne flik zijn een paar droge, dikke takken aan het branden temidden van allemaal droge bladeren. Vervolgens begint hij naarstig bamboes te kappen met een overdreven groot junglemes, de kookpot voor de 'sticky rice' bleek later. Rijst en water in de bamboe waar hij een gat had ingemaakt, een bananenblad bovenaan om de stoom tegen te houden, benieuwd of da wel goed komt, rijst koken in ne bamboestok? Dan nog nen hoop vlees, ook in plastieken zakje, ter plaatse marineren met currypoeder en sojasaus. Tussendoor heeft em ook nog 2 immense spiesen gefabriceerd om die lappen vlees aan te rijgen. Een stel grote bladeren van een bananenboom in de buurt doet dienst als picknickdeken, eenzelfde blad wordt in stukjes gescheurd dat we dan gebruiken als bord. Enige tijd later is de bamboe waar de rijst in zit verkleurd en dat is het teken dat de sticky rice klaar is voor consumptie. De reuze satés ruiken wreed lekker en hebben een krokant kleurtje, ze smaken overheerlijk! Ect he, ongelofelijk goed gedaan met wat bamboe en een mes, super smakelijk in een verrassend aangename omgeving.
Onze tocht wordt verder gezet met overal adembenemende uitzichten en plaatjes. Als we aankomen in het Karen dorpje staat een oud vrouwtje ons op te wachten. Chao laat ons aan haar over om een grot te gaan bezichtigen, stalagmieten en tieten, vleermuisjes en wat rare insekten hebben er hun thuis gevonden. Een kleine verkenningstocht door het 45 gezinrijke dorpje levert enkele pittoreske plaatjes op. Kippen, zwarte babyzwijntjes, honden en katten lopen allemaal in vrede met elkaar rond om en onder de houten hutten. Een jonge moeder wast haar baby in een plastieken kuip, gadegeslagen door de bepluimpe tweevoeters en behaarde, knorrende viervoeters. Koeien die overdag ergens op een open weide grazen, worden tegen de avond in groep binnen gedreven door een jonge herder, ze gaan op stal onder de woonkamer van één van de hutten. 
In kleermakerszit, op de overloop voor onze hut, genieten we in groep van alweer een uitstekende maaltijd. Helemaal niks pikants aan toegevoegd, speciaal op maat voor ons toeristen, een chilietje zou geen kwaad kunnen, ik voel me Thais.
Het dorp valt langzaam maar zeker in slaap, wegens geen electriciteit is het rond 7 u pikdonker, de hoogste tijd voor een kampvuur, mét bier, lauw bier wegens gebrek aan ne frigo. Het gerstenat laat zich vlotjes naar binnen kappen, lauw of niet. 
Onder een klamboe, op een matje en in een slaapzak wenkt de nacht voor een welverdiende rust die rond 3 u nog even onderbroken wordt om te gaan pissen op een Frans gemak, 20 meter verderop. Morgenvroeg na de koffie, kom ik hier waarschijnlijk zitten stuntelen om ne geboetseerde bruine paling naar buiten te wringen.