Van het vaste land naar Koh Tao

De Stiptheid van de Thai heeft me nu al een paar keer verbaasd. Klokslag 8.30 u stopt de minivan voor de deur vh hotel, de chauffeur heeft vrouw en kind meegenomen. Aangezien het bijna weekend is, profiteert hij ervan om in de buurt van waar hij me moet afzetten een weekendje met de kroost te verpozen. Ferm geregeld, ik betaal de naft van zijne verlof :) Aanvankelijk was het plan om vanuit Surat Thani naar Don Sak te fietsen en daar de volgende dag de ferry te nemen naar Koh Tao. Als blijkt dat de route van de chauffeur en zijn bevallige vrouw zo goed als voorbijkomt aan mijn haven richting duikeiland, laat ik me gewillig overhalen om nog wat extra kilometers in de taxi door te brengen ipv op het warmste gedeelte van de dag op de Koga te springen. Misschien haal ik zo nog net de laatste boot en wordt het reeds vanavond vertoeven op het preteilandje dat Koh Tao wel is. Het worden uiteindelijk slechts 42 km fietsen alvorens de ferryhaven te bereiken, ruim voldoende met de wind weer vol op de snuffel. De voorbije ritjes hield ik het bij rechttoe rechtaan routes om zover mogelijk te raken op korte tijd. Vandaag echter laat ik de Garmin zijn goesting doen, hij leidt me langs onverharde wegen, dwars door palmboom velden en rubberboom boomgaarden. Een MTB  toertochtje op de toeringfiets, echt iets veu de Vellie, weinig bochten en gene bergaf ;p
Een zeldzame auto komt voorbij en doet stof opwaaien dat lekker blijft plakken op m'n bezwete kop. Ik geloof dat ze op dit traject echt nog nooit ne farang op ne velo hebben gezien, kinderen kijken me met open mond aan en ouderen kruifelen overeind uit hun schommelstoel om deze gek te begapen. Een oude pick-up rijdt me voorbij, zet zich aan de kant, gooit z'n deur open en roept me iets toe. Wat is dit nu weer? Hij gebaart me te stoppen en tovert een fles water uit zijn rammelkar, zo gelukkig als ne kermisvogel dattem voor verkoeling heeft kunnen zorgen voor ne verdwaalde farang. Hier en daar staan ferm optrekjes, de geburen moeten het dan weer wel stellen met houten paalwoningen, in een hangmat hangen ze te hangen en niks lijkt hun verder te interesseren. Onkruid wieden? Nooit van gehoord. Rommel voor de deur opruimen? Voor wie, voor wat?
Ruim op tijd en lang voor enige andere vorm van leven zich aanbiedt op Leam Tuad pier, verzeker ik een plaatsje voor mezelf en de Koga aan boord van de Lomprayah high speed catamaran. Ik verkies ervoor om helemaal bovenaan op het dek in open lucht te zetelen, allerlei insecten cirkelen rond me heen gelijk vliegen rond ne stront, mijn opgedroogd zweet heeft waarschijnlijk niet de meest aangename uitstraling en dat zullen de andere passagiers waarschijnlijk ook wel in de mot hebben, lekker veel plaats voor mij alleen :)) Met 45 km/u scheurt deze watervreter over een zo goed als biljartvlakke Golf van Thailand, eerste stop is Koh Samui, volk eraf en volk erop, vervolgens is Koh Phangan aan de beurt waar zich eenzelfde tafereel afspeelt. Een dikke twee uur en half na het vaste land te hebben verlaten en met de zon net onder de horizon, meren we aan bij het slechts 21 vierkante km grote Koh Tao.
Afgaande op het wereld wijde web is het eilandje vrij volgeboekt, reserveren is dus geen overbodige luxe, een bescheiden guesthouse met aanzienlijk hogere prijzen per nacht dan de voorbije weken elders in Thailand met meer moderne kamers zal moeten voldoen voor de komende 5 nachten. Klagen, zagen, sjierpen of andere negatieviteit, daar doen we nie aan mee. Ik heb nen douche, ne kakpot, een goe groot proper bed, een flatscreen tv, een waterkoker met koffie en thee, een koelkastje, airco en ne fan, het kan ni op! De douche was trouwens één van de meest deugddoende aller tijden, precies ne cowboy die na drie weken op de prairie koeien drijven, zich verschoont in een emaille badkuip. Tijdens mijn zoektocht naar avondeten, die overigens al na 117 meter voorbij is, maak ik mezelf de bedenking dat het van deze morgen 8 u geleden is sinds het laatste voedsel mijn maag is ingegleden. Op één pannenkoek kunde ni leven, de vrijdagspecialiteit in een restaurantje om de hoek steekt me de ogen uit, ne steak met zwarte pepersaus en een glas rode wijn. Als je van een maagorgasme kan spreken, wel dit was er één.  Wat is het pokkedruk op dit kleine eilandje, net mieren die overal in, op en over kruipen. Zal me een rustig baaitje moeten opzoeken om morgen letterlijk en figuurlijk weg te dromen, komt helemaal goed! Het valt trouwens op dat dit echt wel een zon, zee, strand eiland is, geregeld komen er, het is al bijna 9 u in de avond, weinig verhullende bikini's voorbij gedarteld, ontblote bovenblijven van getatoeëerde macho's en ook erg veel konijnen voor de draad om nog maar te zwijgen over die ongelofelijk korte shortjes en rokjes... Misschien is dit een uitgelezen moment om op jullie steun te rekenen, met een Eurootje of vijf per dag van jullie lezers kan ik het hier nog wel enige tijd uithouden ;) ;p

https://connect.garmin.com/modern/activity/1089169635