Dag 5

Malesherbes - Blois

Apu en zijn Indische vrienden waren een absolute winner, echt lekker gegeten, vriendelijke bediening, gezellige kerstverlichting en niet te duur. Om nog maar te zwijgen over de darmpjes die het allemaal geweldig goed opgepakt hebben, wij zijn fan!

Al een geluk dat al de zintuigen na die riskante Indische zijsprong van gisteren op scherp staan want er is een ritje van dik 130 km voorzien. We zijn wederom vroeg uit de veren, doen ons tegoed aan een sober doch voldoende ontbijt, opzadelen en klaar om te gaan. 

De baan ligt er met stukken nog een beetje vochtig bij want volgens de witte heeft het vannacht stevig geregend, niks van gemorken, geslapen als een appeltje. De uitzichten die we mogen aanschouwen zijn uitermate schitterend, echte pittoreske plaatjes, de wegen kronkelen door menig veld en akker naar onbekende dorpjes. Het ene al wat idyllischer dan het andere maar allen even karakteristiek met sprookjesachtige uitschieters langsheen een kabbelend beekje en door feeërieke bossen. Wij zijn dan de ridders te fiets, elven op de velo of trollen op wielen. In elk geval beseffen we dat we bij de gelukkigen der aarde behoren om dit avontuur op deze intense manier te mogen voelen, proeven, ruiken…

Soms heeft het esthetische aan een fiets ook wel wat belang, vandaar houden we even halt aan een carwash om de smurrie van de afgelopen dagen met hoge druk netjes af te spuiten. 

Na 80 km achter de kiezen, passeren we Orleans en achten we de tijd rijp om ons tegoed te doen aan een lunch, een slaatje met spekjes, stukjes patat, een zoet sausje, sneetjes tomaten en hard gekookte eitjes. Dit is nu niet bepaald het krachtvoer dat je wil verorberen om tochten van 5 uur op de fiets optimaal te kunnen afwerken maar het smaakte wel. 

Vanaf Orleans volgen we de EV3, een fietsroute langs de Loire, ook wel de Sint Jacobsroute voor fietsers genoemd. Ik moet zeggen, van al de mooie fietswegen waarlangs ik ooit kwam, staat deze toch wel in de top 3, zo rustig rijden en het lijkt allemaal zo ongerept afgezien van bikebackpackers dan. Want het moet gezegd, zo weinig fietsende medemensen we de afgelopen dagen zijn tegengekomen, des te meer afgeladen volle fietsende zielen mochten we deze namiddag aanschouwen. Onverharde wegen, ook dat behoord tot de obstakels van een verre tocht, vandaag kregen we een dikke 20 km dolomiet voor de wielen geschoven en net toen kregen we een fikse regenbui op onze appel. Je raadt het al, fiets terug vuil en de rest van ons afgetrainde lichaam ook vol met Franse grint. Vooral ook op de witte zijne schone zonnebril en Marmotten truitje want het was mijn beurt om op kop te rijden en de Steven kwam pas terug, ruim na mijn voorziene beurt, terug dienst doen als windkliever. Met andere woorden, ik heb mijn kopbeurt speciaal gerokken om zelf niet besmeurd te raken, de medereiziger en bezieler van dit helse avontuur liet duidelijk blijken dat hij dit opgezette tafereel niet onopgemorken heeft zien passeren. Uiterst waakzaam zijn voor represailles is de boodschap, heerlijk toch hoe grote mensen zo speels kunnen blijven. Op zich kunnen we zo’n plensbuitje tussendoor wel smaken want de temperatuur loopt aardig boven de 30 graden op, keerzijde is uiteraard wel het hete humide gevoel, we nemen het er graag bij.

Blois is verrassend mooi, een heus kasteel, een park, een artistieke met tekst beschilderde trap, talrijke terrasjes en uiteraard ook restaurantjes. Vanavond spelen we op veilig en nestelen onze krent op een toeristisch terras van een Italiaan. Sportieve pasta om de dag goed mee af te sluiten, uiteraard met een liter wijn. Smakelijk, santé.

133 km

405 hm