Dag 15

La Almunia de Doña Godina - Calamocha

Afgezien van de naam had La Almunia de Doña Godina niet echt veel speciaals in petto voor ons, een heel aparte kerk met een koepel en typisch kleine Spaanse straatjes konden we wel bewonderen. Allicht zijn we gewoon verwend door al het moois dat we de afgelopen dagen reeds mochten gade slaan en waren de verwachtingen net ietsje te hoog wat betreft feeërieke taferelen in dit dorp. Restaurantjes bij de vleet doch wil het niet echt lukken om zomaar ergens te tafelen, Spanjaarden dineren laat, erg laat, vanaf 21 u zijn we welkom om aan te schuiven voor een avondmaal. Dat is veels te laat voor sportmannen van ons kaliber, uiteindelijk vinden we een Roemeens eethuis dat wel serveert ongeacht het naar Spaanse normen vroege uur. 
12 uur later zitten we al weer aan het ontbijt van hotel ‘El Patio’, een sober maar toereikend buffet vult de maag en het energiepeil is weer helemaal aangevuld, klaar om te vlammen. 
De eerste 35 km verlopen in stijgende lijn, aanvankelijk niet erg steil maar het pitst wel aan de beentjes. En doef dat het aanvoelt, een saunabeurt heeft er niks aan, zou het kunnen dat we de afgelopen dagen overdadig hebben gedronken en gegeten en nu daarvan nadelen ondervinden? So what, een paar per uur trager en dan komen we er ook wel.
Gisteren fietsten we nog door een erg dor landschap, vandaag zijn het wijnranken en appelboomgaarden die ons flankeren, de bodem is hier duidelijk een stuk meer vruchtbaar. De lucht klaart niet gans open, een uitgestrekte wolk houdt de zon achter zich verborgen, aan de einder blinkt een streep helder blauwe hemel waardoor we een uniek panorama krijgen. Je krijgt het gevoel door een schilderij te fietsen, dat je deel uit maakt van een schouwspel waar een kunstenaar zijn beste beentje heeft in voorgezet. Niets of niemand kom je hier tegen, een eenzame boer op een traktor die net zo oud als hijzelf moet zijn buiten beschouwing gelaten. Het voelt bij momenten zelfs een beetje aan als ontdekkingsreiziger, ver weg van het toerisme, doorheen het authentieke Spaanse alledaagse leven flaneren, erg bevredigend en vooral rustgevend. We doorkruisen een dorpje, houden even halt bij een stieren arena, bewonderen een ruïne van God weet wat, kijken omhoog naar alweer een prachtig kerkgebouw, groeten een trio oude mannetjes op een bankje en wuiven naar luid kakelende oude vrouwtjes.
Wanneer het gezapig stijgende eerste deel van de etappe langzaam verandert in een steile en brutale puist, branden de spieren alweer en is het pas terug genieten als we top bereiken, een foto aan het naambord van de bijna 1000 meter hoge heuvel, brengt voldoening.Omdat er in de namiddag regen voorspeld is, worden er minder stops ingelast dan anders. Iets na 13 u checken we in bij hotel Lazaro in Calamocha, de eerste keer dat we zo vroeg onze lycra pants met zeemvel kunnen omruilen tegen een boxershort. De witte is helemaal in z’n sas, we kunnen uitgebreid gaan lunchen nu we zo vroeg aangekomen zijn, en hopla, een uur of wat later schoffelen we gretig een driegangenmenu naar binnen. Alvorens aan een oververdiende siësta te beginnen, bezoeken we een wassalon en supermarkt. De hemelsluizen gaan helemaal open, het regent oude wijven, een half uur lang, zonder ophouden, de straten veranderen in kleine rivieren. Sjanske dat we daar niet moeten door pedaleren op onze koersmachienen. Straks zullen we uiteraard deze geslaagde dag afsluiten met als eerste een aperitief en nadien een stevige maaltijd. Hasta mañana. 
 

90 km

997 hm