Dag 3

Chauny - Saint Mard

Opstaan met zeer haar en een beetje een kleffe bek. Zou misschien het bier, de Ricard en de wijn daar voor iets kunnen tussen zitten? Een dafalgan en gaviscon verder voelen we ons al een stuk beter. 

In elk geval zijn we er vroeg bij vandaag want de weersvoorspellingen zijn aan de vochtige kant. Vooral vanaf de middag is de kans op neerslag uitermate groot. Om diezelfde reden houden we het ritje ook slechts op 100 km. Na het ontbijt, wat trouwens acceptabel was voor de eerder gammele staat van het hotel, volgt het ochtendritueel van kledij, toiletgerief en andere spullen bij elkaar zoeken en  trachten in de fietszakken te proppen. Het klinkt wellicht eenvoudig maar de werkelijkheid is dat het een beetje gesukkel is om alles op z’n plaats te krijgen.

Met ietwat stramme benen beginnen we aan de derde etappe. Het lijkt alsof Picardië dood ligt, geen levende ziel te bespeuren in de dorpjes die sowieso al niet veel levendigheid uitstralen. Authentiek, dat wel, de tijd heeft hier stille gestaan. Aanvankelijk is het windstil en de bloemkoolwolken steken mooi af tegen de blauwe hemel. Veel landelijker dan dit wordt het niet.

We hebben een leuk ritme te pakken en de tijd vliegt voorbij. Iets over halfweg is het taartjestijd, bij gebrek aan een supermarkt of eender andere vorm van mogelijkheid tot het bekomen van iets wat op water lijkt, houden we halt bij een bakkerij en spelen we de nodige suikers naar binnen. De wind is ondertussen ferm komen opsteken. En waar we gisteren nog lang die forse bries in de flank hadden, krijgen we hem vandaag volop in de snuit. Geen enkele vorm van beschutting in dit glooiende landschap maakt het fietsen er hier niet makkelijker op. 

Diezelfde wind behoedt ons evenwel van de aangekondigde regen, in de verte dreigt er een dikke vette zwarte lucht maar daar blijft het bij. Meer nog, we kunnen andermaal genieten van een heerlijk aangename temperatuur met aardig wat zonneschijn.

Het venijn zit hem in de staart, dat hadden we al opgemorken bij het zien van het hoogteprofiel. Maar dit steile rotstuk hadden we niet zien aankomen, de 34 x 32 heeft voor het eerst deze reis zijn nut bewezen. Het moet een ferm zicht zijn, twee afgeladen wielerterroristen, bezweet van boven tot onder tegen een slakkengangetje naar boven zien zwalpen.

Na de inspanning is het tijd voor ontspanning, vandaag zijn we flink en doen we ons tegoed aan recuperatie drank, chocomelk van den Aldi, primitief maar effectief. En dan staat daar ons afgewassen groene budgethotel, 53 € voor een tweepersoonskamer. Veel verwacht je daar dan niet van maar we hebben een proper bed, een douche, tv en airco. Bovendien zitten we op een boogscheut van de ‘Buffalogrill’ waar de witte al uitvoerig de menu heeft van uitgeplozen. De koolhydraten zullen terug op peil worden gebracht met waarschijnlijk een mixed grill voor twee, gezellig met een flesje wijn, heerlijk. 

100 km

502 hm